[One Shot Taeny] My Dream...My Real

ข้อมูลเบื้องต้น

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเพื่อนสนิทระหว่าง "คิม แทยอน" กับ "ฮวัง ทิฟฟานี่"
เกิดปะทะคารมกัน โดยที่ 'แทยอน' ได้งอน 'สาวตายิ้ม ทิฟฟานี่' อย่างหนัก
แล้วมาลุ้นกันสิว่า เรื่องนี้มันจะจบอย่าง Sad Ending หรือ Happy Ending

เนื้อเรื่อง

“ความฝัน และความหวังของฉัน มันย่อมมาพร้อมกับความเจ็บปวดเสมอ”….ประโยคนี้มันมักจะวนเวียนอยู่ในหัวของเด็กสาวที่กำลังยืนดูดวงจันทร์ที่สุกสว่างเต็มดวงบนระเบียงห้องนอนของเธอ

 “น้องสาวจ๊ะ...ยังไม่นอนอีกหรอจ๊ะ ระวังน้ำค้างนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” เสียงที่คุ้นเคยที่เธอฟังมาตลอด3ปีของการเป็นเพื่อนกันมา ก้องเข้ามาในหูของเธอ ทำให้เธอต้องละสายตาจากการมองดวงจันทร์ ลงมามองเพื่อนสนิทอย่าง “คิม แทยอน” ที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน กับรถมอเตอร์ไซต์สีดำคันโปรด

“มาทำไมห๊ะ...ดึกดื่นป่านนี้ ยังจะไปแว๊นอีก”

“โฮ~ พูดงี้ กลับดีกว่า...ใช่ซี่~ ก็เรามันก็แค่เพื่อนคนนึง ไม่ใช่ ‘ไอ้ลิงยูล’ นั่นนี่” แทยอนงอนเพื่อนสาวของเธอ ทำหน้าบู้บี้เหมือนเด็กอนุบาล3 ที่แม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้

“โอ่แอ๊ๆ ไม่งอนนะคนดี...มีอะไรอ่ะ มาหาฟานี่ซ่ะดึกเชียว”

“ชิ๊! งอนอยู่’’ แทยอนยังคงทำหน้าบู้บี้เหมือนเดิม ฟานี่เห็นเพื่อนมีท่าทางงอนขนาดนี้ งอนอย่างที่ไม่เคยงอนมาก่อน จึงเดินลงบันไดมาหาแทยอนที่หน้าบ้าน

‘แอ๊ดดด....’ เสียงเปิดประตูจากรีโมทที่สาวน้อยเจ้าของบ้านกด ดังขึ้น ประตูก็ค่อยๆเลื่อน เปิดออก เพื่อให้คนที่ยืนอยู่ข้างนอกเข้ามาได้

“มีไรจ๊ะคนดี มาหาพี่ซ่ะดึกเลย” หญิงสาวตายิ้มพูดกับเพื่อนสนิทที่ยังคงทำท่าทีงอนอยู่ พร้อมส่งสายตาวิ้งค์ๆใส่

แต่แทยอนยังคงนิ่งอยู่ ฟานี่จึงถามซ้ำอีกครั้ง

“หึ๊…มีอะไร”

“ก็มีคนบางคนลืมของไว้ในห้องเรียน โดยที่ไม่ได้ใส่ใจคนที่ให้เลย...ถ้าเธอเป็นคนๆนั้น เธอคงจะรู้สึกแบบคนๆนั้นนะว่า เค้าจะเป็นอย่างไงบ้าง” สาวมาดเซอพูดด้วยอาการน้อยใจ แล้วยื่นกล่องของขวัญลายหัวใจ พร้อมการ์ดอวยพร ลงชื่อ ‘คิม แทยอน’

“เฮ้ย...ฟานี่ขอโทษจริงๆนะ ฟานี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะลืมนะ ตอนนั้นฟานี่รีบจริงๆ ” หญิงสาวตายิ้มเริ่มเปลี่ยนสีหน้าจากอารมณ์ยิ้มแย้มมาเป็นสีหน้าเครียดแบบจริงจัง

“ยกโทษให้เค้าน้า” เพื่อนสนิทของเธอยังคงเงียบ แล้วหันหน้าไปทางมอเตอร์ไซต์คันโปรดของเธอ เตรียมที่จะขึ้นขี่

.

.

.

.

.

‘ทำไมใจมันเต้นแรงอย่างนี้นะ ทำไมเราถึงไม่อยากให้เค้าจากเราไปด้วยอารมณ์แบบนี้  ทำไมเราไม่อยากให้เค้าโกรธเรานะ ทำไมเราถึงอยากจะสัมผัสมือเธอไปนานๆ ทำไมนะทำไม นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกเหล่านี้’  ความรู้สึกเหล่านี้ของฟานี่เกิดขึ้น ในขณะที่เธอพยายามจับมือเพื่อนของเธอ รั้งไม่ไห้เธอไป

“โกรธจริงๆหรอเนี้ย ฟานี่ก็ขอโทษแล้วไง ดีกันนะ” ฟานี่บอกขอโทษ พร้อมจับมือทั้งสองของเพื่อนสนิทของเธอไว้แน่น

คิม แทยอนยังคงเงียบ แล้วพยายามสะบัดมือทั้งสองออกจากฟานี่

“เฮ้ย...ขอโทษแล้วไง ต้องการอะไรเราทำให้ได้ทุกอย่างนะ เพื่อแลกกับการที่เธอหายโกรธเรา” ฟานี่พยายามตื้อเพื่อนของเธอ เธอพูดทั้งน้ำตา แล้วจับมือแทยอนไว้แน่นขึ้น

ทันใดนั้น

.

.

.

.

.

‘สัมผัสอันนุ่นนวล การขยับที่เป็นจังหวะอย่างนิ่มนวล รสชาติของความโรแมนติกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน มืออ่อนนุ่มที่กระชับเข้าหากัน  อยากจะอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง’  ปากของทั้งคู่ได้ประกบกัน แล้วมือของทั้งสองคนก็เริ่มที่จะกอดกัน ผ่านไปได้ประมาณ1นาที สัมผัสเหล่านั้นก็เริ่มคลายออกจากกัน

“แท ต้องการแค่นี้แหละ กลับก่อนนะ ปิดเทอมนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ แล้วก็อย่ายืนตากน้ำค้างแบบนี้บ่อยมากนะ เดี๋ยวจะไม่สบาย...เอ้อ แล้วก็ขอให้สมหวังกับ ‘ไอ้ลิงยูล’ นั่นด้วยแล้วกัน  Happy Birthday ไปก่อนนะ ”

เจ้าของรอยจูบที่อยู่บนริมฝีปากของหญิงสาวตายิ้มพูดเสร็จ ก็หันไปทางรถมอเตอร์ไซต์คันโปรดเหมือนเดิม

“ไม่แทยอน...ฟานี่จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว แท อย่าเอาชื่อ ‘ยูริ’ มาพูดอีกได้มั้ย อย่ามายัดเยียดให้ฟานี่อีกได้มั้ย ที่ฟานี่ชอบคุยกับยูลก็เพราะ......” หญิงสาวตายิ้มยังพูดไม่จบ ก็มีมือที่มีสัมผัสอ่อนนุ่มที่คุ้นเคยมาปิดปากเธอไว้ ในขณะที่เธอพูดยังไม่จบ

“ไม่ต้องพูดแล้ว แทเข้าใจ แทรับมันได้”

“ไม่ แทไม่เข้าใจ แทก็เป็นอย่างนี้ทุกที ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ไม่เคยรู้เลยเข้าใจเพื่อนคนนี้เลย ไม่เคยรู้เลยว่า ฟานี่รู้สึกยังไงกับแท” ฟานี่พยายามอธิบายความรู้สึกของตัวเองออกมาด้วยความอึดอัด ทำให้เธอพูดมันออกมาโดยที่เธอไม่รู้ตัว

“แล้วฟานี่รู้สึกอย่างไง” แทยอนถามด้วยท่าทางจริงจัง ฟานี่เริ่มเอามือทั้งสองข้างของเธอไปจับมือของแทยอนอีกครั้ง

“ฟานี่...........ชอบ..............แทนะ” ฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะเธอเขินมากที่พูดคำนั้นออกมา ตอนนั้นฟานี่หน้าแดง แก้มแดงไปหมด เธอจึงละสายตา แล้วหันหลังให้กับคนที่ยืนข้างหน้าของเธอ

หลังจากนั้นก็มีมือทั้งสองมาโอบกอดฟานี่จากทางด้านหลัง แล้วก็เอาคางมาเกยไหล่ของเธอเอาไว้

“ทำไมไม่บอกแทตั้งแต่แรก ปล่อยให้แทคิดเองเออเองอยู่ซ่ะตั้งนาน’

“ก็แทอ่ะ ชอบไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ฟานี่เลยไม่แน่ใจ เลยเก็บเอาไว้ในใจมาตลอด จนมันไม่ไหวแล้ว’’ ฟานี่พูดด้วยอาการเขินๆ แล้วทำตายิ้ม

“อ๊อหรอ....เป็นแฟนกันนะ”

“ห๊ะ....อะไรนะ”

แทยอนจับเอวฟานี่ให้หันหน้ามาทางด้านหน้าของเธอ

“ดูปากแทดีๆนะ เป็น.........แฟนกันนะที่รัก”

ปากของทั้งสองประกบกันอักครั้ง ขยับเป็นจังหวะเดิม แต่ครั้งนี้ยาวนานกว่าเดิม หลังจากนั้นปากของทั้งคู่ก็คลายออกจากกันอีกครั้ง

“นี่ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงเนี่ย” ผู้ถอนจูบก่อน ถามเพื่อความแน่ใจ

“อื้อ..........ที่..........รัก” หญิงสาวตายิ้มตอบด้วยอาการเขินเหมือนเดิม

“แล้วคืนนี้นอนไหนเนี้ย” หญิงสาวเจ้าของบ้านถาม แล้วเอามือทั้งสองข้างบี้แก้มสาวมาดเซอ

“ไม่รู้สินะ...จะมีคนแถวนี้ชวนหรือป่าว” สาวมาดเซอตอบ พร้อมเคยข้างขึ้น แล้วขยับหัวไปมา

ฟานี่จับหน้าของแทยอนอีกครั้ง แล้วเลื่อนหน้าของเธอเข้าใกล้ แล้วเอาหน้าผากของเธอและของแทยอนสัมผัสกัน

“นอนนี่แหละ....เราชวน”

“แน่ใจ๊” แทยอนถามเสียงสูง

“มากอ่ะเธอ...ก็แค่อยากนอนกอดคนที่เค้ารัก แค่นั้นเอง” ฟานี่พูด พร้อมกับสบตาคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเธอ

แทยอนจับมือข้างหนึ่งของฟานี่

“ไป!”

“ไปไหน”

“ไปนอนไง”

ทั้งคู่เดินเข้าบ้าน เหมือนกับเดินเข้าสู่งานวิวาห์ มือของทั้งสองจับกัน หัวฟานี่อิงไหล่แทยอน

ความคิดของแทยอน “คืนนี้เธอไม่พ้นชั้นแน่ฟานี่”

ความคิดของทิฟฟานี่ “ขอบคุณนะแทยอน ที่มาลบล้างประโยคที่มาวนเวียนอยู่ในหัวชั้นไปได้ เธอเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในปีนี้ของชั้นเลย และเธอนั่นแหละ ‘My dream…My real’ของชั้น แทยอน”